jrITservice

Op deze ontzettend natte, waaiende koude zaterdag, moest er gevoetbald worden tegen Genemuiden, niet alleen een strijd tegen de elementen dus. Onder de bezielende leiding van scheidsrechter Boland, kon de strijd beginnen. De spelers hadden er zin in zowel thuis als uit spelend, maar het kwam wat moeizaam op gang, MSC leek nog even warm te moeten draaien wat gezien het weer niet mee viel. Even leek het erop dat Remco de eerste echte kans op goal maakte, maar helaas in de handen van de keeper belande. De bal was over het algemeen op de voor MSC goede helft van het veld en als de bal in MSC gebied kwam dan stond daar een sterke achterhoede, waaronder Wisse en Rik, die steeds weer de ballen naar voren wisten te werken. Na heel veel proberen en alle tegenstanders veel in de verdediging, was daar naar het leek een verlossend schot van Remco, die al iets te vroeg juichte, bal raakte lat, maar in de rebound lukte het hem wel en scoorde de verlossende 1-0 tussen de benen van de keeper door. De spelertjes van F4 knokten stuk voor stuk voor wat ze waard waren om nog een goal te maken, maar voor de rust ging dit niet meer lukken.

Remco nam na rust de plaats van Justin in onder de lat en kon de tweede helft zijn aanvang nemen. Er werd veel en hard gewerkt om nog een puntje te scoren, maar de afronding lukte telkens niet, soms werd er verzuimd om samen te spelen, soms kwamen ballen verkeerd aan, enz enz. Roy kwam niet tot goede voorzetten, omdat er telkens twee wel erg grote dames op zijn pad kwamen, maar ondanks dat weerde hij zich kranig, klein maar dapper. En toen als een duveltje uit het doosje was daar Jeroen die met een schot vol op de schoen, waarbij de keeper het omkijken had, de 2-0 scoorde. Het leek erop dat dit het sein op groen was voor F4, want Roy verraste "zijn" dames door de bal mooi hoog te nemen en via de tegenstander de 3-0 op het bord te zetten. Vervolgens ging Wisse alleen op de wereld spelen en scoorde de 4-0 geheel op eigen kracht. Het leek of MSC vleugels had gekregen en Genemuiden lood in de schoenen. Bijna op de eerste tonen van het eindsignaal wilde Guido even laten zien dat hij ook weet wat voetballen is en ronde de wedstrijd af met zijn eerste goal. Hij bracht de stand hiermee op 5-0. Maar goed dat er een dak op de tribune zit, want anders was de mama van Guido tot nog grotere hoogten gestegen. Met deze stand werd het eindsignaal gegeven en kon natgeregend maar met een vreugdestemming de warme douche worden opgezocht.
TOPPIE TEAM........

Groetjes,
Anja Ruiter.